Dit is de stinkend rijke Oom Diederik van Friethelm
die letterlijk in zijn geld probeert te zwemmen...
Na dat rondje had Friethelm zich gewassen en daarna wat lekkkere briljantine in zijn haar gesmeerd. Hij had een paar potjes gratis voor niks gekregen van een letterlijk stinkend rijke Spaanse miljonair. Die man had wat veel van dat spul gekocht om in zijn haar te smeren. De rekening daarvoor was opgelopen tot een paar miljoen €uro's en dat was niet zo'n best gebruik van de vele miljoenen €uro's die hij in Spanje en in een paar andere landen bij elkaar had geveegd en gej... nee dat mag ik niet opschrijven....
En nu kon deze miljonair die - vertaald in het Nederlands - ook nog de fraaie titel 'Graaf Van Hier Tot Ginder' droeg de rekeningen van miljoenen €uro's voor de briljantine gewoon niet meer betalen... Hij stuurde de rekening naar de Spaanse Minister van Financiën. Die antwoordde dat hij dat bedragje wel wilde betalen of wat beter gezegd: in elk geval wilde voorschieten.De Minister dacht ook dat elke Spanjaard en Spanjaardin, nee dat heet Spaanse wel een beetje aan deze honderden kilo's briljantine wilden meebetalen. Vor de edele Graaf stonden twee kleine opdrachtjes tegenover.
De graaf moest voor onbepaalde tijd borden gaan wassen in een klein Restaurant in het dorp waar hij was geboren. Directeurtje van een echte bank was er natuurlijk voor een tijdje niet meer bij. Dat mocht later weer maar hij kon dan ook kiezen voor de bank in het dorp, naast een Kasteel van de Graaf zelf. Die bank heette in het Catalaans 'El banc de si no fos...' In het Nederlands betekent dat 'De bank van als ik dat en dat niet had dan...' en werd vooral bezet door de heel wat oudere mensen van het dorp. Bij een geldbank gaan werken kon de Graaf misschien later weer.
Hij moest ook een jaarlang bruine bonensoep in zijn haar smeren. Met die soep in zijn haar moest hij elke avond een paar minuten op de televisie verschijnen. In Nederland werd een televisie-apparaat door een beroemde schrijver ook wel 'Verrekijk' genoemd maar dat heeft geen bal met Troela en vele haar makkers & maksters en maten te maken.
Langer dan een paar minuten hoefde hij niet op de televisie te verschijnen. Hij zou verschijnen op het kanaal dat hij ooit zelf voor een prikkie van een paar miljoen €uro's had gekocht. Hij had ook een miljoentje in Dollars besteed maar dat was vér voor de crisis of depressie of recessie of...je kunt van al die nieuwe woorden (deflatie vind ik zelf het mooiste) intussen een heel Woordenboek maken. Al deze verschrikkingen waren in Yankee Doodle Country begonnen met een President die niet goed wist waar hij mee bezig was. Inplaats van een slimme schurk zou de edele Graaf tevoorschijn komen als een sympathieke clown. Spanjaarden en Spanjaardinnen / Spaanse Schonen willen graag zoveel mogelijk lachen, als het kan tenminste 63 minuten per dag.
In Nederland is zoiets (nog) niet gebruikelijk. Maar in Spanje behoort het tot de traditie van eeuwenlange onderdrukking en dan weer bevrijding enzovoort...Dat lachen houdt het gewone volk ook weg van het vragen om lagere rente aan banken die hun directeuren met 60.000.000 (zestig miljoen, je leest het goed) op straat zetten. Mensen die verdacht worden van een misdaad worden nog wel ondervraagd als het niet in de tijd van de siësta moet. Maar het duurt ontzettend veel jaren voor ze een proces aan de broek krijgen. Zo'n aanpak geeft schurken binnen en een aantal buiten de Regering ruimschoots de tijd om er met de buit vantussen te peren.
Terwijl het Vliegend Tapijt met zijn zes opzittenden over de Pyreneeën aan het vliegen was begon Friethelm aan zijn siësta.Eerst sliep hij helemaal rustig en lekker moe gewoon in.Maar daar kon je de eerste ronkjes al horen. Die rusige ronkjes veranderden langzaam veranderden langzaam maar zeker en een wat ander geluid: een gsnurk en niet zo'n beetje. En daarna begon het gelazer weer dat we zo goed van Friethelm kennen. Vergeleken met een of ander groot vliegveld was de herrie van een bulderbaan er een zuchtje van een tevreden baby bij.
Het Kasteel begon echt en helemaal te trillen op haar grondvesten. Een paar stenen vielen al uit de metersdikke torens.Maar ook dat bleek pas een begin. Terwijl het Vliegend Tapijt over de Baai van Rosas scheerde trilde de hele Grijze Berg, de overal beroemde 'Montgrí' in het Catalaans. De mensen op het strand schoten recht overeind. Velen ervan lagen in hun middagslaapje wat te duten maar werden ook opgeschrikt.
Het leek wel een aardbeving. Ervaren strandliggers waren wel gewend aan wat herrie die de golven van de Middellandse zee veroorzaakten. En in de laatste paar weken kwam er wel wat herrie uit de richting van het Kasteel. Maar dit werd toch wel een beetje akelig. En ineens gebeurde er iets waar niemand op had gerekend. Boven het grootste Medas Eiland verscheen een blinkend soort verschrikkelijk groot doek. Dat naderde heel snel de kust en was niet ver van het strand van Estartit. Strandluilakken waren wel aan teen en tander gewend zoals aan vliegtuigjes met reclame in het Spaans en Catalaans, aan balonnen, Delta-vliegers, allerlei soorten wind- surfers en zelfs een groene Zeppelin van een of ander fotomerk maar zoiets...
Het gekke wasdat de wind ook het geluid van menselijke stemmen naar het strand bracht. Het leken wel kinderstemmen die Nederlands praatten. Maar je kon ook duidelijk andere talen horen zoals Spaans en Catalaans. En duizenden mensen op het strand zagen ineens iets dat ze niet konden geloven. Het Vliegend Tapijt dat nu vlakbij het strand was aangekomenbegon gewoon uiteen te rafelen.
Ze zagen dat er ook een heel oude man op zat. Ze
De drie vrouwen met de hoedjes gingen op hun bezem zitten en vlogen gewoon recht vooruit in de richting van het strand. Drie Blauwe Reigers verschenen naast de drie nog overgebleven gasten op het Vliegend Tapijt. Die stapten elk over op de rug van een reiger. Daarna scheerde het zestal over de stomverbaasde gasten heen. Misschien waren ze wel op weg naar het bulderende kasteel op de intussen ook steeds maar heviger trillende Grijze Berg, de intussen vele miljoenen jaren oude Montgrí...
EINDE HOOFDSTUK III
JANOSJ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten