Dit is een dubbele regenboog die verscheen toen het Vliegend Tapijt begon te ontrafelen...
In Hellemond daar vroeg een man
die veel van twijfels weten kan
maar weinig van complexen:
Hek ze nou nie of hek ze ?*
*********************************************************************
* Deze vraag staat in het Brabants/Helmondse dialect. Als je niet weet wat het betekent, vraag het me even (J.A.)
ñññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññ
Met dit rijmpje in zijn hoofd was Friethelm in slaap gevallen. Toevallig had hij dit rijmpje ooit gelezen in een boek over de prachtige provincie Noord-Brabant. Nederlands was niet zo moeilijk voor hem want zijn vrienden Branine en Pasthur spraken die moeilijke maar mooie taal meestal. En als hij eens helemaal vastliep dan kreeg hij meteen hulp. Bovendien kenden Troela en Estartito toverspreuken. Daardoor kon hij zijn talenknobbel pijlsnel overschakelen op welke taal hij ook maar wilde, zelfs op Swahili of Kreks.
Friethelm zou het Kasteel bewaken terwijl zijn vrienden in Finland waren óf bezig waren heen en terug te vliegn. Natuurlijk is dat iets héél anders dan het heen en weer krijgen. Van complexen wist hij helemaal geen bal of geen snars. Hij had er ook geen idee van welke vorm die dingen hebben en hoe ze er verder uitzagen.Iemand had hem eens ooit willen uitduiden dat er tenminste twee soorten complexen bestaan.
Verschrikkelijk boeiend vertelde hij ook dat alle complexen elkaars spiegelbeeld waren. Als voorbeeld gaf hij heel duidelijk maar lang het beruchte meerderwaardigheidscomplex (als je dit woord in één keer kunt lezen en uitspreken ben je een knap mens !) dat altijd precies het tegenovergestelde was van het minderwaardigheidscomplex. Het was net als een glas water. Als het half vol was bij voorbeld met heerlijke Spaanse Rioja-wijn dan was het ook half leeg. (Het woord 'Rioja' spreek je uit als Rie-ó-cha).
Friethelm was 199 1/2 centimeter lang en had altijd een geweldige eetlust. Hij at alles behalve spruitjes. Die kwamen drie keer terug en dat was een beetje teveel van het goede. Meestal had hij echt goeie zin maar Friethelm bleef maar snurken. En daar bleek helemaal niets aan te doen. Zelfs een paar sterke en speciaal voor hem bedachte toverdrankjes van Professor Friemelkruid hielpen niet...
Vandaag zouden zijn vrienden en vriendinnen terugkomen uit Finland. Om fris te zijn bij hun aankomst was hij lekker zijn middagdutje aan het doen. Zoiets heet in het Spaans 'siësta' maar daar kan ik verder ook helemaal niks aan doen.
Voordat hij ging liggen om in te dutten had hij een rondje om het Kasteel heen gelopen want tenslotte was hij aangesteld als bewaker van deze enorme burcht.
Op 11 september was de voorzijde van het Kasteel nog versierd met een enorme Vlag van Catalonië want op die dag wordt elk jaar opnieuw De Grote Dag van de Onafhankelijkheid gevierd. Dat heet in Catalaans: 'La Diada de la Independencia'. Er was door een helicopter een speciale machine naar boven gebracht om voor verlichting te zorgen. Het was Zomer en grote massa's toeristen lagen op het strand of bij een zwembad. Tussen 10.00 uur 's-morgens en 19.00 uur 's-avonds is het midden in de Zomer veel te warm voor een bezoek aan het Kasteel. Het beklimmen van de Montgrí ('De Grijze Berg' in het Nederlands) kan gevaarlijk zijn.
Je droogde in die bloedhete zon gewoon uit. Maar vóór of na die tijd kan zo'n bezoek aan het Kasteel én ook het beklimmen van de berg prachtig zijn. Je krijgt helemaal boven mooie uitzichten op de Baai van Rosas, op de Medas Eilanden en ook over de mooie groene vlakte van de Lage Ampurdan die voor landbouw is.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten