HOOFDSTUK III FRIETHELM LIGT WEER EENS LEKKER TE SNURKEN

Dit is een dubbele regenboog die verscheen toen
het Vliegend Tapijt begon te ontrafelen...

In Hellemond daar vroeg een man

die veel van twijfels weten kan

maar weinig van complexen:

Hek ze nou nie of hek ze ?*

*********************************************************************

* Deze vraag staat in het Brabants/Helmondse dialect. Als je niet weet wat het betekent, vraag het me even (J.A.)

ñññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññ

Met dit rijmpje in zijn hoofd was Friethelm in slaap gevallen. Toevallig had hij dit rijmpje ooit gelezen in een boek over de prachtige provincie Noord-Brabant. Nederlands was niet zo moeilijk voor hem want zijn vrienden Branine en Pasthur spraken die moeilijke maar mooie taal meestal. En als hij eens helemaal vastliep dan kreeg hij meteen hulp. Bovendien kenden Troela en Estartito toverspreuken. Daardoor kon hij zijn talenknobbel pijlsnel overschakelen op welke taal hij ook maar wilde, zelfs op Swahili of Kreks.

Friethelm zou het Kasteel bewaken terwijl zijn vrienden in Finland waren óf bezig waren heen en terug te vliegn. Natuurlijk is dat iets héél anders dan het heen en weer krijgen. Van complexen wist hij helemaal geen bal of geen snars. Hij had er ook geen idee van welke vorm die dingen hebben en hoe ze er verder uitzagen.Iemand had hem eens ooit willen uitduiden dat er tenminste twee soorten complexen bestaan.

Verschrikkelijk boeiend vertelde hij ook dat alle complexen elkaars spiegelbeeld waren. Als voorbeeld gaf hij heel duidelijk maar lang het beruchte meerderwaardigheidscomplex (als je dit woord in één keer kunt lezen en uitspreken ben je een knap mens !) dat altijd precies het tegenovergestelde was van het minderwaardigheidscomplex. Het was net als een glas water. Als het half vol was bij voorbeld met heerlijke Spaanse Rioja-wijn dan was het ook half leeg. (Het woord 'Rioja' spreek je uit als Rie-ó-cha).

Friethelm was 199 1/2 centimeter lang en had altijd een geweldige eetlust. Hij at alles behalve spruitjes. Die kwamen drie keer terug en dat was een beetje teveel van het goede. Meestal had hij echt goeie zin maar Friethelm bleef maar snurken. En daar bleek helemaal niets aan te doen. Zelfs een paar sterke en speciaal voor hem bedachte toverdrankjes van Professor Friemelkruid hielpen niet...

Vandaag zouden zijn vrienden en vriendinnen terugkomen uit Finland. Om fris te zijn bij hun aankomst was hij lekker zijn middagdutje aan het doen. Zoiets heet in het Spaans 'siësta' maar daar kan ik verder ook helemaal niks aan doen.

Voordat hij ging liggen om in te dutten had hij een rondje om het Kasteel heen gelopen want tenslotte was hij aangesteld als bewaker van deze enorme burcht.

Op 11 september was de voorzijde van het Kasteel nog versierd met een enorme Vlag van Catalonië want op die dag wordt elk jaar opnieuw De Grote Dag van de Onafhankelijkheid gevierd. Dat heet in Catalaans: 'La Diada de la Independencia'. Er was door een helicopter een speciale machine naar boven gebracht om voor verlichting te zorgen. Het was Zomer en grote massa's toeristen lagen op het strand of bij een zwembad. Tussen 10.00 uur 's-morgens en 19.00 uur 's-avonds is het midden in de Zomer veel te warm voor een bezoek aan het Kasteel. Het beklimmen van de Montgrí ('De Grijze Berg' in het Nederlands) kan gevaarlijk zijn.

Je droogde in die bloedhete zon gewoon uit. Maar vóór of na die tijd kan zo'n bezoek aan het Kasteel én ook het beklimmen van de berg prachtig zijn. Je krijgt helemaal boven mooie uitzichten op de Baai van Rosas, op de Medas Eilanden en ook over de mooie groene vlakte van de Lage Ampurdan die voor landbouw is.

(wordt vervolgd)

HOOFDSTUK II HOE HET VLIEGEND TAPIJT VAN ESTARTITO VERDWEEN.

Raad eens wat de 1e foto voorstelt en schrijf dat op in 'reactie''...

De 2e foto stelt Blacky de 2e, onze cocker spaniel voor,  geknuffeld door Carmen...
Op de 3e foto speelt Carmen met Blacky de 1e, onze Catalaanse herdershond...


























Na het grote feest in Paltamo waren er nog veel gezellige vergaderingen en bijeenkomsten. Het Verbond van Finse Hexen en Tovenaars deed haar best. Daarna werd de terugreis voorbereid. De Andere Hexendag was een groot succes geworden. De echte Midzomernacht was voorbij gegaan alsof het een mooie droom was. Maar het bleef ook overdag nog lange tijd licht.

Een aantal Spaanse gasten besloot te vertrekken. Maar Rauric de Onstuimige wilde nog een tijdje in Finland blijven net als Pimmetje Postduif en Appie Albatros. Er werd veel af gejankt door de Finse Hexen en Tovenaars toen ze hun Spaanse vriendinnen en vrienden zagen vertrekken. Na Midzomer volgen elk jaar veel maanden met een ijzige kou en een langdurende diepe duisternis.

Een paar heel aardige Finse trolletjes vroegen of ze een inreis-visum nodig hadden om Spanje binnen te komen. De Spaans/Catalaanse Tovenaar Estartito wist helemaal zeker dat de invoer van trollen en aanverwante mensen maar ook van artikelen vrij was. Ze konden ook meereizen op het Vliegend Tapijt als ze zich aardig, beleefd maar wel lachebekkerig gedroegen. Ook mochten ze Catalaanse mensen die paddestoelen of wilde asperges of van die zalige eetbare slakken aan het zoeken waren niet lastig vallen. Een Finse trol zou die Catalanen de stuipen op het lijf jagen.

Een paar stevig uitgevallen Viking-spinnen met hoog opgezette zeilen waren ontzettend benieuwd naar het leven van de mensen in Spanje. Hun voorouders hadden dat enorme land tenslotte al veel eeuwen eerder bezocht en er veel goeds achtergelaten. Ook hadden ze mooie verhalen verteld over stierenvechten en over rennen voor de stieren uit in een erg mooie stad die Pamplona heet. Hun voorouders waren wel spinnen maar gingen in de gedaante van gewone mensen die het toch wel echt koud hadden. Ze zagen er nogal wild uit en hadden daarom cadeaus meegebracht.

De vrouwelijke trolletjes begonnen toen wat terug te krabbelen. Spanje ligt erg ver weg van Finland en is een land met nog heel veel machisme. Nou, de betekenis van dat woord moet jezelf zoeken. Laat ik me maar beperken en zeggen dat Spaanse vrouwen echt te lijden hebben van hun mannen.
En daarvan moeten van die heel zachte en vriendelijke Finse trolletjes niks hebben. Ze waren niet allemaal aan de man maar het Finse mansvolk behandelde trollen heel goed en altijd beleefd.
Tovenaar Estartito had veel geduld maar wilde nou toch wel naar huis. Tenslotte was het volop Zomer in Spanje. Op zijn boot in Estartit kon hij uitrusten zolang hij maar wilde. Daar kon hij ook heel kalm en geconcentreerd de nieuwe toverspreuken oefenen die hij in Finland had geleerd.

Ook Troela wilde wel terug maar Branine wilde eerst nog een paar potjes in zee gaan zwemmen.
Pasthur had duiken geleerd in een van die ijzig koude Finse meren. Hij wilde graag eens weten wat hij met alle kennis van duiken die hij had opgedaan in de warme Middellandse Zee kon doen. Misschien zou hij een paar opschepperige vrienden eens een lekker koud Fins lesje kunnen leren.

Het gezelschap bereidde zich voor op het vertrek. Het Vliegend Tapijt werd op de oever van het Potamo-meer neergelegd. De drie bij vier meter dikke Smyrna-wol lag nu wel heel dicht bij de Noordpool: het was een wonderlijk gezicht. Norelca Latuminunen begon aan een afscheidswoord maar verslikte zich. Dart gebeurt ook met iedereen die haar achternaam niet heel langzaam drie keer hardop leest. Probeer het maar eens met de naam van deze Finse dame én heks ! Er zat een dikke traan dwars in haar linkeroog en haar keel was helemaal droog. Ze hikte tenslotte iets op dat het meest leek op een zin met de betkenis 'dat we dit elk jaar moeten doen'.

Daarna vroeg ze de groeten te doen aan Krietwelm die thuis was gebleven om op het Kasteel te passen. Ze bedoelde natuurlijk Friethelm maar die rare naam kon ze nog steeds niet uitspreken.
Hoe vaker ze probeerde heel langzaam en voorzichtig F R I E T H E L M te zeggen, hoe minder ze ervan terecht bracht. Tenslotte barste ze in tranen uit en begon toen ook nog om haar moeder te roepen. Die werd precies vandaag drieduizend jaar oud. Haar moeder Norelcia was een paar eeuwen geleden met vervroegd pensioen gegaan. Ze woont al heel wat eeuwen in een stevige toren van de Chinese Muur en dat is natuurlijk niet naast de deur aan je huis dat in Finland staat.

De wijze tovenaar Estartito nam toen een heel praktisch en eenvoudig besluit. Hij gaf Norelcia een ouderwetse en gezonde, dikke klapzoen. Daarin werd hij met veel plezier maar ook verdriet daarin gevolgd door Troela, Troelita, Branine en Pasthur. Rauric de Onstuimige kreeg al veel spijt.
Hij trok het gezicht van een lekkerbek bij wie net een biefstuk van het bord was gejat terwijl hij even omkeek. Later bleekdat de dief een toevallig passerend Pekineesje was. Dat lieve beestje had even vergeten dat hij zelf als nagerecht moest dienen bij een schrikwekkend uitgebreide Chinees-Indische rijsttafel.

Ook Pimmetje Postduif en Appie Albatros kregen helemaal het heen en weer. Samen begonnen ze wat rondjes te trekken boven het Paltamo-meer. Ze deden allebei ook mee aan een gezonde en frisse bemesting van de oevers van dat meer. Het rook wat raar maar was toch heel goed spul.
Ze vonden dat het echt hoog tijd werd om te vertrekken. De reizigers gingen allemaal op de warme Smyrna-wol van het Vliegend Tapijt zitten. Estartito deed dat nog niet want hij dacht heel diep na.
Hij ging toen op het tapijt zitten en vond de toverspreuk die het Vliegend Tapijt in beweging moest zetten. Zachtjes sprak hij een verschrikkelijk lange maar ook heel mooi klinkende toverspreuk uit... en daar ging het Spaanse gezelschap de lucht in.

Statig steeg het tapijt steil omhoog. Zo'n driehonderd meter hoog draaide het hele gezelschap met het prachtige tapijt een ere-rondje. Daarna scheerde het nog eens vlak over de hoofden van de verdrietige Finse achterblijvers. Iedereen wuifde naar ze. De Finse gastvrouwen en de Finse gastheren. Ook honderden heksen en tovenaars uit veel andere landen die waren uitgenodigd zwaaiden met hun bezem. De Finse trolletjes werden er helemaal draaierig van toen ze het zagen.



Een paar Viking-spinnen kregen zelfs een aanval van opgezette en helemaal bolle zeilen. Estartito besloot een andere weg te kiezen dan de heenweg want het zou een lange reis worden. Eerst vlogen ze over Lapland en daarna over Zweden en Noorwegen. Ze zagen mooie fjorden van bovenaf en de Spaanse reizigers werden er helemaal stil van. Daarna vlogen ze over Schotland om Nessie even te groeten. Die lag in het meer van Loch Ness al op hen te wachten. Ze sloeg als groet even vriendelijk met haar staart toen ze haar Spaanse vrienden over zag vliegen. Door dat 'eventjes slaan' ontstonden er geweldige overstromingen rond het heel grote Loch Ness. Boten met toeristen werden gewoon omgekiept. Er gebeurden geen persoonlijke ongelukken. Journalisten die elke Zomer in de maand augustus naar het meer van Loch Ness kwamen hadden al genoeg stof om hele kranten vol te schrijven.

Daarna vloog de Spaanse groep over de stad Londen. Daar lieten ze een vriendelijke brief met een lekker adelijk geurtje vallen voor de Engelse (of eigenlijk: Britse) Koningin. Ze pikten nog een klein stukje van Bretagne in het Westen van Frankrijk en vlogen toen meteen zuidelijk naar de Spaanse stad San Sebastian in het moeilijke en telkens opnieuw door aanslagen van een vrijheidsbeweging gepeste Baskenland. Van daaruit ging het over de prachtige bergkam van de Pyreneeën richting Costa Brava. Dat betekent 'Woeste Kust' in het Nederlands. Het vliegend tapijt zeilde over de Baai van Rosas en draaide langzaam in de richting van de Medas Eilanden.


Dit is een van de Medas Eilanden

Onze reizigers zagen het Kasteel al liggen en begonnen te schreeuwen van opwinding. Nadat ze over de Medas Eilanden waren gevlogen in de richting van de kust begon het Vliegend Tapijt heel raar te doen. In het begin langzaam maar telkens wat sneller rafelde het uit en verdween zo onder onze reizigers...


Wat er toen met die vriendelijke Spaanse mensen gebeurde vraag je ?
Dat staat misschien in het volgende hoofdstuk.

EINDE VAN HOOFDSTUK II

P.S.1
Voor liefhebbers en amateurs en ook allerlei andere mensen schrijf ik de uitleg op van een van de meest beroemde toverspreuken ter wereld die heet:
ABRACADABRA
Hij komt uit het Grieks en wordt daar in die moeilijke Griekse letters geschreven als 'ABRASADABRA'. De spreuk komt voor uit die letters omdat Middeleeuwse mensen de 'S' aanzagen voor een 'C' maar uitspraken als een 'K'. Ze vonden die spreuk vooral op gesneden edelstenen die 'gemmen' worden genoemd. Gemmen heten daarom ook 'abraxasstenen'. In de gnostiek (nee, dat kun je niet eten) maar ik zal proberen het woord 'gnostiek' even uit te duiden.
'Gnostiek' komt via het Grieks in het Latijn en belandde later in de Nederlandse taal. Gnostiek betekent: kennis van diepe religieuze/godsdienstige waarheden. In het Latijn betekent 'abraxas' het getal 365 en volgt daarmee de cijferwaarde van de Griekse letters die ik helaas niet kan schrijven op mijn machine.
Maar vooruit met de geit: a=1, b=2, r=100 en s=200. Samen vormen die het aantal dagen van een gewoon jaar (dus niet van een schrikkeljaar).
Deze wijsheid heb ik overgenomen uit het werkelijk geniale 'Etymologisch Woordenboek' met als ondertitel: 'De herkomst van onze (Nederlandse) woorden'
Het boek is samengesteld door dr. P.A.F. van Veen in samenwerking met drs. Nicoline van der Sijs en een heleboel medewerkers. Het is uitgegeven door de uitgeverij Van Dale Lexicografie die kantoren heeft in Utrecht en Antwerpen.
Het ISBN is: 90-6648-302-4 Het is een gebonden boek. Aan deze uitleg heb ik wat zitten knutselen om het voor iedereen wat gemakkelijker te maken. Je vindt de uitleg op de bladzijden 29, 292 en 306 van de eerste druk van het boek dat in het jaar 1990 is gedrukt en uitgegeven..
P.S.2
Heb ik nou net iemand horen zeggen: 'Schud dit maar in mijn pet ?'. Als je je de ballen interesseert voor dit soort geschrijf moet je dat rustig schuddend doen Maar als je geen pet hebt kun je het ook rustig in een pannetje of een hoed schudden en dan omkiepen in de dichtstbijzijnde vuilnisbak.
Als je dat NIET doet krijg je geheid ook nog de politie aan je nek !

HOOFDSTUK I. TROELA EN TROELLA: WAAR IS DIE DUBBELE 'L' GEBLEVEN?

                                 Dit is een Aronskelk die Troela op Valentijnsdag, 14 februari
                                 precies twee eeuwen geleden kreeg van haar allerbeste vriend,
                                 een Tovenaar die Estartito heet.

Er was eens een hex die Troela heette...En daar heb ik weer eens echt heel lekker zitten liegen. Een schrijver van sprookjes hoort dat telkens opnieuw - en niet zo'n beetje - te doen. Liefst twee keer heb ik hier gelogen. Want onze hex heet nu Troela met één 'l'. Maar ze is precies dezelfde als de hex met twee ellen. En ze is nog even springlevend als voorheen. De zin die begint met de woorden: 'Er was eens'...bestaat dus uit flauwekul. Ik had hem gewoon niet hoeven schrijven.

Troela heeft een jaar of vijftien rust nodig gehad en die ook genomen. Ze was helemaal munt van de reis naar Finland. Die lange reis maakte ze in een ander boek. Dus liet ik haar maar een tijdje met rust. Voor een ware hex lijken vijftien jaar nauwelijks een broekhoest op de eeuwigheid. Maar dat is schijn en buitenkant voor ons, eenvoudige stervelingen. Wij hebben door de eeuwen heen nogal domme en onwijze dingen over heksen, tovenaars en trollen gezegd en geschreven.

De beroemde hexenkenner professor Friemelkruid heeft onlangs een fraai boek geschreven .

Het heet: 'De hex van nu in haar ware gedaanten'. En gelukkig voor ons begint er eindelijk wat te veranderen. Dezelfde Friemelkruid zit al jaren te werken aan zijn studie over een moeilijk onderwerp. De voorlopige titel is: 'De tovenaar en zijn spreuken'. Maar omdat de taal telkens verandert zal die studie hem nog heel wat werk gaan kosten. Over een paar eeuwen kun je dat boek kopen en lezen of als cadeautje weggeven of misschien alledrie...

Een van de boeken over onze lieve hex droeg als titel: 'De verre reis'. Een tijdje geleden vond ik het manuscript zomaar ineens terug. Het lag te vergelen tussen heel wat andere breinbrouwsels.

Het kan natuurlijk gewoon toeval zijn geweest. Maar met dingen die over hexen en tovenaars en dat soort mensen gaan kun je dat nooit helemaal zeker weten. Je moet het pas zeggen als het net zo zeker is als wij mensen weten dat morgen de Zon opstaat...hoewel dat eigenlijk pure onzin is.

Wij draaien om de Zon heen en de Zon draait...vraag dát maar eens aan een sterrenkundige want onze Zon is een van de biljoenen sterren die er zijn. Sommige zijn akelig oud en andere helemaal nieuw.

Vroeger schreef je Troela haar naam met twee ellen: Troella dus. Omdat ze in Spanje woont

- eigenlijk woont ze in een autonoom gebied van Spanje dat Catalonië heet - begonnen mensen haar naam ook op zijn Spaans uit te spreken. Het arme mens heet dan 'Troelja' en dáár heeft ze nee tegen gezegd. Ze is wel een echte Troel maar heeft de pest aan het woord 'Ja'. Zo zit ze nou eenmaal in elkaar. Na een tijdje héél diep nadenken heeft ze één el laten vallen.

De Minister van Onderwijs heeft haar direct de 'Prijs van de Bond van Nederlandstalige Hexen' gegeven. Mevrouw de Minister verdedigt de Nederlandse taal overal ter wereld te vuur en te zwaard. Daarvoor wordt zij ook onderhouden door zoveel Nederlanders die haar taal spreken.

En als Mvrouw de Minister ooit ergens een klein steekje of (en dat is maar één keer gebeurd) een heel breiboek laat vallen is dat jammer maar helaas...en niets meer.

Op de versierselen die bij de prijs horen zit de arme Troela nog steeds te wachten. Den Haag en Amsterdam zijn ver weg en ze moet er persoonlijk naar toe. De gewone post is niet goed genoeg voor zulke dingen. Hexen hebben natuurlijk geen nationaliteit. Ze gaan dus over alle nationale grenzen heen en kunnen zich desgewenst helemaal onzichtbaar maken. Maar de gezondheid van Troela is nog niet helemaal die van een vierhonderd-plusser. Dus wacht ze nog even met de reis.

Onze Troela verblijft nog steeds in Spanje / Catalonië. In een van de torens van het Kasteel van Torroella de Montgrí woont ze en heeft het er helemaal naar haar zin. Ze voelt zich het best op haar gemak waar mensen haar mogen maar hun door iedere inwoner en inwoonster geliefde hex gewoon wat laten aanklutteren. Ze wil ook niks meer weten van dat zo vreemde woord Troelja...


Veel Catalaanse mensen zijn al eeuwen bezig met het plan een grens rond Catalonië te maken. Zoiets is Troela nou gewoon een biet...of twee tot drie krootjes. Wie begint er nu nog grenzen te trekken in ons Werelddorp dat de Planeet Aarde is geworden ?. Is het al niet erg genoeg met die Islamitische heikneuters te leven en die tijdens de Ramadan te zien flauwvallen ?. Troela heeft dat vaak gezien en ook mijn eigen vrouw staat stomverbaasd te kijken naar zulke martelingen die een debiele profeet zo'n veertien eeuwen geleden heeft bedacht tijdens een van zijn intussen aan iedereen - behalve aan zijn navolgers en navolgsters - bekende aanvallen van waanzin.

Troela woont dus nog steeds in een van de torens van het Kasteel op de Grijze Berg. Ik heb even vergeten te laten weten wat 'Torroella de Montgrí' waarschijnlijk betekent. Daar gaan we dan: het betekent: 'Kleine toren van de Grijze Berg'. Ze heeft er een heel mooi uitzicht. En ze houdt zich aan haar oude gewoonten. 's-Morgens pakt ze om precies tien over negen (dus: 9.10 uur) haar intussen helemaal nieuwe bezem. Deze bijzondere bezem heeft nu ook een gas- en rempedaal en een hele hoop andere eenvoudige maar goed en gemakkelijk te bedienen en goed bruikbare snufjes.

Ze maakt dan een fijne tocht over de streek die ik eerder beschreven heb: de Baix Empordà (spreek uit: 'basj empoerdá' weet je nog ?). Ze begint op de Zuid Westelijke toren. Als je op het strand van Estartit (spreek uit: 'estartiet) ligt te niksen - en daar wordt het strand door bijna iedereen voor gebruikt - kun je het Kasteel met een kleine verrekijker nog zien. Na een kleine tocht landt ze om half tien (9.30 uur) op de Zuidoostelijke toren die je vanaf het strand óók kunt zien.


Maar het komt ook wel eens voor dat ze onderweg haar Kluts kwijt raakt. Ze is dan nog veel te slaperig om dat Ding te gaan zoeken. In zo'n geval landt ze gewoon op de binnenplaats van het Kasteel zonder haar Kluts. Die vindt ze op een andere dag wel weer eens terug. Zonder Kluts een tijdje rondvliegen gaat ook heel lekker. Helaas slaapt ze 's-morgens wel eens door het alarm heen. Dat alarm wordt gegeven door een ekster met wie ze een goede afspraak heeft gemaakt.

De ekster staat bekend als een handige gapper van alles wat blinkt. In Spanje is een van de fijne dingen die de hele dag staan te blinken: de Zon. Troela slaapt nog wel maar niet meer zoveel.
Er wordt gezegd dat je na je veertigste jaar telkens wat minder gaat slapen. Dat mag waar zijn, maar als je zoals Troela 417 jaar oud bent gaat een regel in die door de Koninklijke Bond van Slaap-meters is vastgelegd. Als je ouder dan 400 jaar bent worden er 400 jaar van je leeftijd afgetrokken. Ze slaapt dus als een meisje van 17 en dat is best fijn. Soms snurkt ze een beetje maar ze is voorzichtig geworden omdat de toren dan begint te trillen.

Op een dag heel vroeg in de Lente heeft een grote groep kinderen naar de Toren van Troela staan kijken. Ze begonnen met dat kijken om half negen 's-morgens. Maar er gebeurde niks. Troela was helemaal niet te zien en haar bezem stond nog geparkeerd bij de uitgang van haar appartement. Er is nogal wat veranderd in de laatste jaren. Vroeger kon je op dat eerste rondje vliegen op de bezem je horloge gelijk zetten maar dat is nu mooi afgelopen. Het is eigenlijk een beetje gokken geworden. Maar kinderen hebben nog geen verstand van gokken en bovendien: wie gaat dat betalen want wie heeft zoveel geld ?

Zélf heb ik Troela een paar keer gezien en lekker met haar bijgekletst. Meestal ging dat in het geniep want ze houdt niet zo van herrie en mensen rond zich heen. Ze vertelde me dat haar dochter Torowelja het goed maakt. Ze woont nog steeds bij Estartito in zijn boot. Die ligt in de haven van Estartit maar als het te koud wordt gaat hij naar een klein huisje in het centrum.
Daar woont een familie bij wie hij altijd welkom is. Soms vertelt hij daar heel spannende verhalen over wat gebeurde tijdens zijn vele tochten over de hele aarde.

Eindelijk weet ik nou ook wanneer Torowelja geboren is: in 1682 AD/CE. Het doet er voor een heks eigenlijk geen ene bal toe maar ik dacht dat je het leuk zou vinden om dat even te weten.
In zestienhonderd-tweeëntachtig jaar dus, dat zijn liefst achtentwintig (28) letters !
Troelita is de dochter van Torowelja en dus de kleidochter van Troela. Ze woont nog steeds in een van de torens van het kasteel. Ik wil haar toch eens vragen hoe oud ze nou is maar dan moet je héél voorzichtig zijn. Vooral als een vrouw tegen de honderd loopt kun je het beter helemaal niet vragen. Een vraag naar de leeftijd van een vrouw is gewoon linke soep met een geurtje...

Branine en ook Pasthur komen regelmatig op bezoek. De vierde toren van het Kasteel is een gastentoren. Hij wordt gebruikt door Estartito en Torowelja. Soms komen ook Pimmetje Postduif of Appie Albatros even op bezoek. Norelca Latominunen, de Voorzitster van de Finse Vakbond voor Heksen en Tovenaars is nog nooit in het Kasteel geweest. Piet Pradoella en zijn familie komen binnenkort voor een paar dagen logeren. Dat vindt onze Troela geweldig fijn.

Ook de Arabische tovenaar Ik-Bakr-Lekr heeft beloofd dat hij komt logeren. Maar eerst moet het wat rustiger worden in zijn land. Estartullius, de vader van Estartito, heeft zijn plannen moeten veranderen. De voorschriften van het luchtverkeer zijn een paar maanden geleden drastisch aangepast. Nu moet hij een ander Vliegend Tapijt (V.T.) kopen Hij is stand en land af aan het zoeken naar een tweede-hands exemplaar want hij heeft niet genoeg pegulanten.

Estartito heeft wel geprobeerd een tweede hands vliegend tapijt voor zijn vader tevoorschijn te toveren. Hij heeft werkelijk de helft van zijn bijna eindeloze hoeveelheid toverspreuken gebruikt maar er gebeurde gewoon helemaal niks. Met een miezerig derde-hands wand-kleedje waar ook nog vlekken in zitten of een stinkende theedoek, dat gaat nog wel. Maar zo'n lekker dik Smyrna-tapijt van drie bij vier meter: ho maar. En juist voor zijn vader Estartullius kan hij niet aan een behoorlijk vliegend tapijt komen. Hij zou er wel om kunnen huilen als een kind...

Over de nog steeds vrolijk snurkende Friethelm van 199 1/2 centimeter lang vertel ik je later of schrijf het op. Zoals die de beest is gaan uithangen ! Friethelm zijn vader heeft de laatste jaren veel teveel werk gehad. Dat komt ervan als je Friedenmacher heet en ook nog op het einde van de mooie maar ook moeilijke 20e eeuw met heel wat oorlogen leeft.

Professor Friemelkruid maakt het goed en studeert zich rot. En dan heb ik nog een hele serie mensen vergeten die allemaal in de eerste boeken verschijnen. Rauric de Onstuimige bij voorbeeld en niet te vergeten zijn ouders: Rialta Raadmaar en Paolo Hagedos. Laat ik ook even die schattige Nikolientje Nikkerbokker noemen, een goede vriendin van Rauric en zijn familie. Wil je ook nog weten of de Finse trolletjes en die lekkere maar wat slijmerige Viking-spinnen met hun hoog opgezette zeilen weer tevoorschijn zullen komen ? Dat weet ik nog niet en ik kan het je dus ook niet vertellen. Voorlopig begin ik maar eens aan het tweede hoofdstuk

EINDE VAN HET EERSTE HOOFDSTUK

Inleiding nº. 3: DE INHOUD VAN HET BOEK 'TROELA EN DE TRILLENDE TRANGEL'

Zonsopgang in Huelva Andalusië

Het boek heeft 3 Inleidingen en X (tien)
Hoofdstukken die je door het verhaal leiden. 

 Voorlopige inhoud
 Inleiding 1         Troela, de liefste hex van Spanje
 Inleiding 2         Troela en  de halfgare maar wijze tandarts
 Inleiding 3         De inhoud van 'Troela en de trillende triangel'


 Hoofdstuk I       Troella en Troela: waar is die dubbele el gebleven? 
 Hoofdstuk  II     Hoe het Vliegend Tapijt van Estartito verdween
 Hoofdstuk III     Friethelm ligt weer eens lekker te snurken
 Hoofdstuk IV     Zes vliegende stipjes in een helderblauwe Zomerlucht
 Hoofdstuk  V     Even kijken of er nog meer volk in het Kasteel is
 Hoofdstuk VI     De triangel van Piet Agoras
 Hoofdstuk VII   Over dauwdruppels en diamanten
 Hoofdstuk VIII  Merelen en een EuroPoe+ een Brabantse koffietafel toe
 Hoofdstuk IX    Het geheimzinnige staafje en Estartito in Griekenland
 Hoofdstuk X      De morgenstond heeft goud in de mond


 De morgenstond heeft dus echt goud in de mond 
 vooral in Spanje waar het eeuwenlang gegapt is !

 Lees maar lekker en luilekkerig langzaam !!! 

 JANOSJ

Inleiding nº 2: TROELA EN DE HALF-GARE MAAR WIJZE TANDARTS

                             De wijze en naamloze
                                  meneer de Uil

Bij de eerste inleidende woorden heb ik een belofte gegeven én 'even wachten' opgepapierd.*** Aan een belofte zou een mens zich eigenlijk moeten houden maar de Nieuwe Generatie Van de Grote Kommer en Kwel houdt zich daar niet zo aan. Maar toch moest in mijn tijd een mens zich aan zijn belofte houden...of een belofte gewoon niet geven. En wat denkt uwes van een hex ?

Op een dag kwam ze - na haar vroege tocht over de Lage Ampurdan en een bezoek aan Estartito - bij een man die een beroemde tandarts was. Hij hield niet van boren en drillen en allerlei herrie en zo maar gebruikte wat pijnstillende middelen en een aantal soorten touw.

Zijn behandelkamer zat vol met deuren: je kon de kamer aan negen kanten openmaken want tandarts van Dr. W.C van Blartingspelt hield van curieuze stiptheid. Hij was oprichter en nu nog penningmeester van de Nederlands/Vlaamse Vereniging Voor Het Bestrijden Van Onnodige Pijn. (Afgekort wordt dat: N.V.V.V.H.B.V.O.P.)

In het begin van zijn beroepsuitoefening was hij niet zo gelukkig. Iedereen liep gillend van pijn zijn behandelkamer uit maar aan een stukje touw hing een eenzame rotte tand en soms een heel gebit...

Op de deur stond heel bescheiden op zijn naambord:

Dr. W.C. van Blartingspelt.

Tandheelkundig Wonderdoener.

Alleen behandeling op afspraak
na een psychologische test.

Uitzonderingen zijn heksen,
tovenaars en gepensioneerden.

En daar kwam Troela met haar 417 jaren binnen. Ze was een hex én gepensioneerd. Dr. W.C. Blartingspelt knikte haar toe met een lach op zijn tandeloos gelaat en vroeg:

'Mevrouw, wat kan ik voor u doen' ?

Troela antwoordde met een glimlach op haar grijze gezicht. Ze zei dat ze niet voor zichzelf kwam maar voor een vriend - een Tovenaar - die een paar rotte kiezen had. Het probleem waren niet de kiezen maar de onvoorstelbaar grote en glinsterende diamanten die hij erin bewaarde...en dat was spekkie voor de tandarts zijn bekkie.

ññññññññññññññññññññññññññññññññññññññññ

***Vroeger heette dat 'opgeschreven' maar dat woord is uit de mode geraakt


Volgende keer ga ik wat neerpennen over de geheimzinnige Estartito. Verbazend wordt het...


                                           JANOSJ

Inleiding nº 1 van: TROELA, DE LIEFSTE HEX VAN SPANJE

    Dit is de barse bungalow waar Troela woont

Vroeger was het een Kasteel dat rond het jaar 1300 AD werd gebouwd. Je kunt er naar toe klimmen. Als je dan 300 meter hoog aankomt sta je stom van verbazing...

In een van mijn boekenkasten vond ik het manuscript van het vijfde boek van Troela terug. Een kopie ervan is bij Paul Eichenberger de fijne tekening van Troela en de uil maakte. Ik heb kopieën van het manuscript gestuurd aan een van mijn zeven zussen én aan mijn twee kinderen die samen 'Branine' heten. Dat kan alléén bij Hexen en Tovenaars...  

Lieve lezeres of lezerik,

TROELA is een heks van 417 jaar jong en heeft het al lang in Spaans Catalonië naar haar zin. Vierhonderdenzeventien zijn veel jaren, maar dat mag de buik van lezeressen en lezers (señoras en señoritas gaan altijd voor) nog nauwelijks rimpelen. Er zijn hexen die echt duizenden jaren oud zijn. 


Over het wie, het wanneer, het wat en vooral het hoe van deze ijzersterke en aantrekkelijke dame-op-leeftijd ga ik later vertellen. Ik heb het woord 'Troelisme' bedacht om zeker zeker geen verwarring te stichten tussen de apekolerige wijsheren en wijsgeren die al te vaak met driemiljoenzeshondeenentachtig (3.000.681) ideeën door het leven gaan. Het 'Troelisme' heeft een apart studieus blog waar u van alles kwijt kunt


Ik beloof dat ik én Troela ons aan het geschreven woord houden. Bij deze inleiding volsta ik met het plaatsen van de fraaie afbeelding die Paul Eichenberger maakte van mijn lieve Hex. Daar moet u het vandaag echt even mee doen.


In de rommel die het Archief van mijn computer is vond ik ook nog een afbeelding van haar woonplaats. Dat is het eeuwenoude Kasteel van Torroella de Montgrí.*** Daar woont ze samen met Sinterklaas en zijn hele Hofhouding inclusief de Pietermannen...als dat hele gezelschap niet in Nederland of in Bari in Italië zijn. Dáár is Sinterklaas de Patroon van de Stad en wordt door de inwoners aanbeden. 


Liefst vier manuscripten heb ik verloren door mijn wat wilde en nomadische bestaan. Maar de namen van de mensen met wie Troela leefde en nu soms nóg leeft en belangrijke gebeurtenissen waar ze bij was staan in mijn geheugen.

Alle goeds en voor uw mogelijk Troelerige toekomst en alvast veel plezier !


Jan Arends alias Janosj, de vinder en uitvinder van deze charmante Hex met haar dochter, kleindochter, volgsters en volgers, haar toeters en haar bellen en vooral: haar bezem die nu met voor- en achteruit-versnelling én...maar dát blijft 
nog een geheim voor een volgende keer !

ÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑÑ

***Spreek dit woord langzaam maar heel dikwijls uit:


torrowéljademondgrí


Als het je lekker in de mond begint te liggen ken je al drie woorden Catalaans. Dat is een heel mooie en rijke taal.
Het is de eerste taal waarin boeken werden uitgegeven !

                                                               JANOSJ