Nu wilt u - of wil je - natuurlijk weten wat merelen eigenlijk is. Er zijn mensen die het al weten omdat ze andere verhalen van Troela hebben gelezen. Voor de nieuwerikken onder ons zal ik het nog eens opschrijven en wat uit proberen te duiden. Als je gaat vissen met een hengel kun je wormen gebruiken. Wormen vind je meestal in de grond. Merels peuzelen die lekker op nadat ze zachtjes en vooral hippend over het gras of over een ander soort zachte grond hebben gelopen.
Dat heet merelen. Het is hier maar een woord en trek het je dus niet al teveel aan. Ga het vooral niet opzoeken want geheid dat je het niet vindt. Je weet het nu dus voor nu en voor eeuwig en altijd en heel goed: als je ooit wormen wilt vangen om te vissen kun je die het best vinden met zachtjes merelen. Heel voorzichtig moet je voetje voor voetje hippend over een stuk zachte grond gaan lopen. Als de wormen dan bovenkomen kun je ze voorzichtig pakken en in een zakje met natte aarde bewaren. Later kun je ze gebruiken om te gaan vissen en met veel succes en een grote buit terug te komen.
Helaas kun je nog geen afspraak met vissen maken. Daar hebben ze geen zin in. De overal bekende Bond van Vriendelijke Vissers heeft ooit geprobeerd een overeenkomst te sluiten. Dat ging helaas helemaal de mist in want het was veel te vroeg in de ochtend en de vissen waren nog niet goed wakker.
Zoals je voor het goed en snel strikken van je schoenen een Strikdiploma krijgt, zo kun je met goed en vaardig merelen een Merelakte aanvragen en krijgen. Doe het snel want vandaag of morgen wordt het verplicht met zo'n stuk papier al hippend rond te lopen. De Merelakte lijkt op een Visakte maar is heel wat mooier uitgevoerd. Het Strikdiploma werd lang geleden ingevoerd omdat er veel Valstrikken waren.
Met de Merelakte is ongeveer hetzelfde aan de hand. Er werd door heel Europa maar rond gemereld bij nacht en ontij. Er bleef in de zich steeds maar uitbreidende Europese Unie geen worm meer over in de merelbare grond van een land.
De vrouwelijke voorzitter van het 'Europese Verbond van Merelaars' heeft toen een grote protest-vlucht boven het Europese Parlement in Straatsburg georganiseerd. Aan de grote ballon die de vorm van een merel had hing een grote worm, geen echte maar een goed gemaakte plastic kopie.
Rond de ballon vlogen honderden merels. Letterlijk alles en iedereen werd op die dag stevig ondergescheten. De aktie werd een geweldig succes. De volgende dag werd de 'Europese Merelarij-akte' goedgekeurd onder protest van de Britse Delegatie.
De leden daarvan hadden allemaal op wat nu nog steeds 'Poepjesdag' wordt genoemd hun parapluie bij de hand. Ze wisten niet of nauwelijks wat er aan de hand was. Het regende op die dag pijpestelen samen met een grote hoop verse: jawel, u of jij raadt en ruikt het of hebt dat al gedaan.
Troela en Blacky waren samen teruggevlogen naar het Kasteel. Ze hadden met Estartito afgesproken dat die meteen na zijn bezoek aan Pythagoras alias Piet Agoras in Griekenland bij hen langs zou komen. Dan had hij hom of kuit of misschien wel allebei of geen van beide gevonden bij zijn oude vriend.
Het was intussen al bijna elf uur maar in het Kasteel was nog helemaal niemand wakker. Nu weten wij dat tijd een betrekkelijk en ook heel persoonlijk begrip is. Laat ik als voorbeeld geven dat vijf minuten bij een tandarts niet zo kort duren als bij voorbeeld vijf minuten zwemmen in het warme water van de Middellandse Zee of vijf minuten lekker aan een ijsje zitten lebberen.
Maar vóór dag en dauw betekende in dit geval voor de mensen en de dieren in het Kasteel: verschrikkelijk vroeg. Troela wilde het allemaal goed organiseren want ze was die dikke boom midden op de binnenplaats al lang spuugzat.
Bovendien wist ze nog steeds niet wat die rare blinkende, metalen triangel in die boom eigenlijk uit hing te hangen. Als Egbert de Eekhoorn weer eens heel gezellig zijn nootjes zat te kraken en op te smikkelen viel de afval mooi op de grond en was het weer vegen geblazen door haar of door Troelita.
De mannen in het Kasteel lieten dat werk maar al te graag aan de Bejaarde Dames Hex over. Ook Branine deed er weinig aan. Dat was niet echt uit onwil maar uit gewoonte. Troela toverde toen een geweldige Turkse trom tevoorschijn en begon daarop met de bijbehorende stokken een werkelijk ontzettende herrie te maken.
Dat werkte gedeeltelijk best goed en gedeeltelijk averechts. Blacky de Geweldige rende hevig in paniek de grote poort van het Kasteel uit. En Egbert de Eekhoorn sprong op een van de vele kantelen.
Troelita kwam nog wat slaperig aangerend maar zonder bezem. Pasthur kwam in de nieuwe pyama die hij in Finland had gekocht wat langzaam en niet zo zeker aangestommeld. Hij had de slaap nog in zijn oogjes. Branine had voor de gelegenheid een blauw nachthemd met strikjes op de mouwen aangetrokken. Dat had ze in Finland van Norelca cadeau gekregen. Troela wachtte even tot ook de drie dieren heel dicht bij haar waren.
Toen legde ze uit wat er zou gebeuren nota bene onder de boom die ze zo graag kwijt wilde. Troela stond lekker in de schaduw van die geweldige boom en dus uit de felle zon. De volgende dag was het voor ieder merelen geblazen. Aan de toehoorders werd vriendelijk maar wel dringend gevraagd om vier uur in de ochtend op te staan. Daarna zou het sporten beginnen waaronder merelen en torentje springen.
Maar het belangrijkste was je ogen goed de kost te geven. Troela wilde weten wat er voor dag en dauw precies met de triangel aan de hand was. Afgesproken werd dat Pasthur om precies vier uur in de ochtend (of nacht als je wilt) iedereen wakker zou maken met geroffel op de Turkse trom. Allemaal hadden ze het begrepen en ieder ging doen waar hij of zij zin in had.
De volgende dag stond iedereen een minuut of tien na vier uur onder de dikke boom. Het was nog donker maar ze kenden allemaal het Kasteel van binnen en van buiten. Er werd op de binnenplaats waar in de tuin veel gras stond enthousiast gemereld en ook torentje springen ging lekker.
Niet voor iedereen natuurlijk maar wie kan er nu tegen een eekhoorn als Egbert op. Iedereen bleef ook goed naar de triangel kijken om te zien wat er gebeurde als het wat lichter werd. Later zouden ze daarover gaan praten.
Daarna bestelde Troela een ontbijt waar zelfs de honden brood van lustten. Omdat iedereen nog wat moe was van de lange reis naar Finland had De Oude Dame als verrassing een uitgebreide Brabantse Koffietafel tevoorschijn getoverd. Ze waren maar met vieren maar Egbert de Eekhoorn, Poes Piesjenee en Blacky de Geweldige werden samen als een persoon beschouwd. Ze hadden immers geen van drieën een grote mensenmaag.
De lekkere glaasjes vol brandewijn waarmee de smulpartij begon waren zo sterk dat Pasthur en nog twee andere eet- en drinkerikken de rest van de dag met een stinkende hoofdpijn rondliepen en rondzwommen in de lekker warme Middellandse Zee.
Branine deed niets anders als geitebreien en giechelen. Er stonden liefst zeven verschillende soorten brood op tafel waartussen echt krentebrood. En er waren gekookte eieren van een, twee en drie minuten. Ook waren er een paar rotte eieren meegekomen die met de letters 'svprg' waren gemerkt. Dat betekent: 'rotgooien' of 'rot: gooien' als het u belieft.
Rond een uur of twee was iedereen klaar met eten en drinken. Egbert zat nog wat pinda's na te peuzelen en Poes Poesjenee had de helft van de boerenkaas al naar binnen gewerkt. Blacky had zijn best gedaan en vooral van de rauwe ham en van het rookvlees gesmuld. Er waren liefst zevenentwintig koppen koffie gedronken maar de thee werd helemaal teruggetoverd. Het was een warme dag en de thee was echt veel te flauw.
De siësta werd vandaag op het strand geslapen. Buiten het Kasteel was wel een zwembad in de open lucht maar dat moest eerst nog worden schoongemaakt. Bovendien hadden Branine en Pasthur zin in wat zwemmen en duiken in zee. Blacky blafte dat hij liever thuis wilde blijven en op het Kasteel zou passen. Egbert de Eekhoorn en Poes Piesjenee gingen wat liggen pitten in de schaduw van de boom.
De volgende ochtend klonk om precies vier uur het gebonk op de Turkse trom. Onder de boom en in diepe duisternis verzamelden de kasteelbewoners zich. Ze keken eerst naar de triangel van Piet Agoras. Die hing niet te blinken maar te blikkeren in maanlicht. Er hingen al een paar dauwdruppels aan het onderste deel.
Eerst probeerden ze wat te merelen buiten de muren. Maar dat ging niet goed want de grond was van keiharde steen. Bovendien kon Blacky maar niet geleerd krijgen hoe hij op vier poten moest hippen. Egbert zag het nut van merelen niet in want hij zou toch nooit gaan vissen. Maar hij deed heel eerlijk met zijn vrienden en vriendinnen mee. Poes Piesjenee zat op afstand met glimmende oogjes te kijken naar de bende die allemaal vrienden en vriendinnen waren.
Daarna besloten ze samen torentje te gaan springen. Eerst waren Troela en Troelita aan de beurt. Voor deze twee lieve hexen was er geen kunst aan. Ze zetten zich op hun bezem en begonnen wat te zeilen van het ene torentje naar het andere.
Maar toen Branine en Pasthur van kanteel naar kanteel en pas daarna van torentje naar torentje wilden springen zagen ze allemaal tegelijk ineens iets heel fel flitsen in of in elk geval heel erg dichtbij de dikke boom...
EINDE VAN HOOFDSTUK VIII
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten