HOOFDSTUK X DE MORGENSTOND HEEFT GOUD IN DE MOND

AAN DE RECHTERKANT STAAT EEN ECHTE TRIANGEL TWEE KEER AFGEBEELD


Estartito had een uurtje met Pythagoras op het strand van Samos lopen bijkletsen. Meteen daarna had hij zich teruggetoverd. Tussen Griekenland en Spanje is een uur tijdverschil. Dus stond hij om zeven uur voor de poort van het Kasteel. Hij kon zijn ogen niet geloven en zijn mond viel open van verbazing. Het was er doodstil maar de torens, muren en kantelen zaten helemaal vol met eksters. Die hipten en wipten wel maar maakten geen enkel geluid. Hij keek nog eens goed en zag toen dat Troela ook op een van de torens zat. De Oude Dame zag hem en kwam heel snel naar beneden. Haar bezem was wel een beetje vies geworden van al dat merelen en torentje springen maar ze huilde gelukkig niet meer.

Troela vertelde hem precies wat er aan de hand was en ook: was geweest. Estartito zei alleen maar dat hij Pythagoras had gezien maar verder nog niks. Daarna vloog hij met Troela op de bezem naar haar woontoren. Het was een indrukwekkend gezicht. Zoiets zie je eigenlijk alleen in films en dan is het alleen nog maar waterverf en daarbij nog Hollywoodiaans kleurgekladder. Hier zaten werkelijk honderden eksters te wachten. De uitvoering van het hyperslimme plan van Branine was tot nu toe goed gelukt. Het was nog even afwachten geblazen...maar dat duurde niet lang !

Om precies vijf over zeven kwam het metalen staafje traag uit de boom en begon te zweven. Het blikkerde in het ochtendlicht en blonk al een beetje. Met een hels kabaal en gekrijs gingen de eksters erop af. Je had het eens moeten zien ! Meteen daarna kon je een duidelijke gil horen. Een héél sterke ekster uit Belcaire had het staafje te pakken. Hij vloog ermee in zijn bek naar de President van de Eksterbond uit Estartit. Die vriendelijke ekster zat heel rustig boven de poort van het Kasteel te wachten. Maar wie had er eigenlijk zo hard gegild ?

Dat werd ineens duidelijk. Ze zagen een man in wel wat erg sloeberige kleren onder de boom staan. Hij zag er wel een beetje pieregewaaid uit. Toen hij viel was hij door een paar takken geraakt. Hij had scheuren in zijn broek en ook een paar schrammetjes opgelopen. Verschrikt keek hij om zich heen. Estartito vloog toen samen met Troela naar hem toe.
De tovenaar keek de man vriendelijk aan. Daarna stelde hij Troela en zichzelf aan hem voor.

De angstige blik die de man in zijn ogen had verdween. Ook stelde hij zichzelf aan De Oude Dame en Estartito voor. Zijn naam bleek Linke Willy te zijn. Maar als hij aan dit soort klussen bezig was noemde hij zich Piet Agoras. Dat maakte veel meer indruk op iedereen. Troela was nog wel boos en vroeg hem met barse stem - wat helemaal niks voor haar is - wat hij eigenlijk in haar Kasteel aan het uitspoken was. Linke Willy begon een antwoord te geven maar Estartito vroeg hem vriendelijk er even mee te wachten.

Daarna vroeg hij Troelita, Branine en Pasthur te komen bij het gesprek met deze vreemdeling. Ook riep hij Blacky de Geweldige en Poes Piesjenee. Egbert de Eekhoorn hoefde hij niet te roepen. Die was er al want schillen van de nootjes die Egbert zat op te smikkelen vielen uit de boom. Hij vroeg ook aan de Voorzitter van de Eksterbond met het metalen staafje te komen. Ze kwam aangevlogen en zette zich op een van Estartito's schouders terwijl ze Linke Willy strak bleef aankijken.

Poes Piesjenee begon te spinnen en Blacky ging al naast Estartito liggen. De tovenaar stelde voor dat iedereen op de grond zou gaan zitten. Er zou wel het een en ander heel duidelijk te maken zijn. Dus kon het een vroege en lange ochtendzitting worden. Iedereen ging zitten en daarop begon Linke Willy aan zijn antwoord dat een heel verhaal werd. Dat verhaal ging als volgt.

Al vanaf zijn vroegste jeugd had hij thuis en ook op school geleerd dat de morgenstond goud in de mond heeft. Willy geloofde dat echt. Dus was hij op zekere dag gaan proberen dat goud maar eens uit de mond van die morgenstond te gaan vangen. Hij was in de leer gegaan bij een heel oude tovenaar. Die had hem een gemakkelijke verdwijntruuk geleerd. Maar die truuk bleek het alleen goed te doen in de vroege ochtend voor dag en dauw tot zo ongeveer een uur na zonsopgang.

Estartito wilde graag weten wie die tovenaar van Piet Agoras was. Linke Willy gaf hem de naam en Estartito keek bedenkelijk. Het bleek een valse tovenaar te zijn. Deze linkmiechel was nooit erkend door de Internationale Bond van Tovenaars. En dan kun je veel gelazer krijgen en zelfs voor lange tijd in de gevangenis worden gezet.

Linke Willy vertelde dat hij daarna van deze linkmiechel-in-het-kwadraat ook nog een metalen triangel en een staafje had gekocht. Op de bekende tweedehands-markt van het  Waterlooplein in Amsterdam had hij er een paar gezien maar die zagen er niet zo best uit. En de prijs was véél te hoog. Omdat hij alleen vóór dag en dauw kon werken en het geheim voor zichzelf wilde bewaren werkte hij vooral in verlaten Kastelen binnen Europa.  

Linke Willy vond het Kasteel van Torroella mooi en heel gaaf. Daarom had hij zijn oude tovenaar gevraagd er een boom neer te toveren toen er niemand was. Ja, er was wel iemand maar die lag de hele dag afgrijselijk te snurken. Hij had zijn oude - en nu wist hij valse tovenaar - ook om een extra-onzichtbare emmer gevraagd. Linke Willy had al een onzichtbare emmer maar die ging niet zoals hij dat wilde.

Alles was nu voor elkaar om goed te beginnen. Hij begon in Torroella met de klus zoals hij dat deed in andere landen van Europa. Hij hing de triangel in de boom met de tekst: 'De triangel van Piet Agoras' in grote letters op een plank die hij onder de triangel hing. Daaronder hing hij een plaatje met de wat kleiner geschreven woorden: 'Metalen staafje te bevragen bij de Directie'. De bovenste zin diende om veel indruk te maken bij dikwijls toevallige bezoekers. De tweede zin hing er om te doen alsof er iemand de baas was van het verlaten Kasteel op de Grijze Berg. De tweede zin diende ook om pikken, stelen, jatten of gappen goed te voorkomen. Nu was alles goed voorbereid. 

In de nacht en dichtbij de Middellandse Zee vormden zich op de triangel meestal waterdamp in de vorm van druppels dauw. De koude metalen triangel was ideaal om druppels dauw te vormen. Dan maakte Linke Willy zichzelf een uurtje voor zonsopgang onzichtbaar. Hoe dat moest had hij van de oude tovenaar geleerd. Dan pakte hij zijn emmer en het onzichtbare staafje en liet zich fijn naar de boom zweven. Daar wachtte hij in alle rust op de nieuwe zonsopgang.

Zodra de zon tekenen van licht, van geluid en ook van mooie meeuwengezang veroorzaakte hield hij de onzichtbare emmer onder de triangel. Pas dan tikte hij met het staafje op de triangel. Dan zouden volgens het beroemde gezegde dauwdruppels in de emmer vallen in de vorm van goud. Jammer maar helaas had de morgenstond wel goud in de mond maar had nooit zin dat goud in een onzichtbare emmer te laten vallen. Het lukte Linke Willy dus nooit.

Estartito en ook de anderen hadden aandachtig naar het boeiende verhaal van Willy geluisterd. De enige die geen belangstelling toonde was de Presidentiële ekster. Die was in een diepe slaap gevallen met het staafje in haar bek. Dat was overigens geen gezicht. Ze waren allemaal een beetje verbaasd over wat een mens zoal in zijn hoofd kan halen.

Estartito vroeg eerst aan Willy of die wist dat onzichtbare emmers geen bodem hebben. 'Nee, dat had de tovenaar hem nooit verteld' zei Willy die al een beetje boos  was. Estartito ging door met vragen maar nu ging het over zijn naam. Wist hij dat het eigenlijk 'Pythagoras' was en niet
'Piet Agoras' ?. Nee, van Grieks had hij echt geen kaas gegeten. Ook had hij nog nooit Griekse wijn gedronken hoewel hij wist dat er veel smakelijke is en er veel soorten Griekse wijn zijn.     

Na die vraag overlegde Estartito even met Troela. Die knikte een beetje bedroefd. Daarna zei de tovenaar dat de enige misdaad van Linke Willy eigenlijk het gebruik van de naam Pythagoras was. Maar kon je dat nou een misdaad noemen? De naam had hij zonder kwade bedoelingen opgeschreven in zijn Nederlandse taal want Griekse letters kende hij niet. Maar Troela vroeg wat Estartito over het laten planten van een boom dacht. De tovenaar was daar heel simpel over. 

Er zit geen poort in de ingang van het Kasteel. Er staat ook nergens geschreven dat het verboden is bomen te planten of te laten planten op plaatsen waar geen mensen wonen of daar niet meer willen wonen. Integendeel: het is goed werk.

In Spaans Catalonië is er een speciale dag waarop aan elke Catalaan wordt gevraagd een nieuwe boom te planten. En het simpele feit dat Linke Willy geloofde dat er in de morgen stond echt goud verborgen was kon hij zelf niet helpen. Hij had nog nooit gehoord van overdrachtelijk taalgebruik zoals ontzettend veel mensen die op onze Planeet Aarde wonen.

Na een kort beraad met alle bewoners en vrienden van het Kasteel besloot Estartito dat de boom er mocht blijven staan.
Linke Willy moest wel elke avond de grond onder de boom goed schoonmaken. Maar eigenlijk waren Troela en Troelita  best blij met die nieuwe versiering van de kale binnenplaats. Linke Willy mocht in of rond het Kasteel komen wonen als hij dat wilde. Wel moest hij met de hand op zijn hart beloven dat hij met halfgare truuks zou stoppen. Als hij ermee door wilde gaan moest hij elke week een muur van het Kasteel van binnen en van buiten helemaal piekfijn schoonmaken. 

Willy was heel erg blij met deze beslissingen. Hij wilde heel erg graag een tijdje - of een heel lange tijd - blijven en zou stoppen met zijn morgenrood-experiment. Intussen was de ekster-Presidente wakker geworden en kreeg het staafje als beloning. Ze moest dat eenvoudige maar mooie ding elke dag voor gebruik aan een lid van de Eksterbond bezorgen.
Tenslotte zei wijze tovenaar Estartito dat er in de toekomst misschien ooit een compositie van Mozart onder de boom van het Kasteel gespeeld zou kunnen worden.

Als dat kon was het mooie kwartet 'Die Salzburger Nockeln' onder leiding van de wereldberoemde dirigent en componist Gerhardt Schlagzahne de als eerste uitgenodigde groep. Ook alle plaatselijke tandartsen met hun vrouwen en hun kroost zouden van harte welkom zijn. Elke patiënt die bij het concert aanwezig was kreeg in het eerste jaar na het concert zijn of haar behandeling helemaal gratis. 

Linke Willy zou als toegift van het concert de triangel mogen bespelen met het staafje dat de ekster - die het op die dag van de Presidente van de Eksterbond had gekregen - aan hem zou bezorgen op die feestelijke dag.

Alle eksters werden heel verschrikkelijk en hartelijk bedankt voor hun volle inzet. Daarom waren ze bij een eventueel concert in de toekomst ook gratis uitgenodigd. Ze moesten wel beloven dat ze dan niet al teveel herrie zouden maken. Ze mochten ook niet proberen blinkende instrumenten zoals dwarsfluiten, bekkens of trombones te pikken of te gappen.
                             
                           ******************************

Tegenwoordig staat er een prachtige, grote, bloeiende boom met een echte eekhoorn erin - die Egbert heet - midden op de binnenplaats van ons Kasteel. En wees eerlijk: dat is toch veel meer waard dan alle goud ter wereld samen !

                     EINDE VAN HOOFDSTUK X
                            EN VAN DIT BOEK