Dit is een Aronskelk die Troela op Valentijnsdag, 14 februari
precies twee eeuwen geleden kreeg van haar allerbeste vriend,
een Tovenaar die Estartito heet.
Er was eens een hex die Troela heette...En daar heb ik weer eens echt heel lekker zitten liegen. Een schrijver van sprookjes hoort dat telkens opnieuw - en niet zo'n beetje - te doen. Liefst twee keer heb ik hier gelogen. Want onze hex heet nu Troela met één 'l'. Maar ze is precies dezelfde als de hex met twee ellen. En ze is nog even springlevend als voorheen. De zin die begint met de woorden: 'Er was eens'...bestaat dus uit flauwekul. Ik had hem gewoon niet hoeven schrijven.
Troela heeft een jaar of vijftien rust nodig gehad en die ook genomen. Ze was helemaal munt van de reis naar Finland. Die lange reis maakte ze in een ander boek. Dus liet ik haar maar een tijdje met rust. Voor een ware hex lijken vijftien jaar nauwelijks een broekhoest op de eeuwigheid. Maar dat is schijn en buitenkant voor ons, eenvoudige stervelingen. Wij hebben door de eeuwen heen nogal domme en onwijze dingen over heksen, tovenaars en trollen gezegd en geschreven.
De beroemde hexenkenner professor Friemelkruid heeft onlangs een fraai boek geschreven .
Het heet: 'De hex van nu in haar ware gedaanten'. En gelukkig voor ons begint er eindelijk wat te veranderen. Dezelfde Friemelkruid zit al jaren te werken aan zijn studie over een moeilijk onderwerp. De voorlopige titel is: 'De tovenaar en zijn spreuken'. Maar omdat de taal telkens verandert zal die studie hem nog heel wat werk gaan kosten. Over een paar eeuwen kun je dat boek kopen en lezen of als cadeautje weggeven of misschien alledrie...
Een van de boeken over onze lieve hex droeg als titel: 'De verre reis'. Een tijdje geleden vond ik het manuscript zomaar ineens terug. Het lag te vergelen tussen heel wat andere breinbrouwsels.
Het kan natuurlijk gewoon toeval zijn geweest. Maar met dingen die over hexen en tovenaars en dat soort mensen gaan kun je dat nooit helemaal zeker weten. Je moet het pas zeggen als het net zo zeker is als wij mensen weten dat morgen de Zon opstaat...hoewel dat eigenlijk pure onzin is.
Wij draaien om de Zon heen en de Zon draait...vraag dát maar eens aan een sterrenkundige want onze Zon is een van de biljoenen sterren die er zijn. Sommige zijn akelig oud en andere helemaal nieuw.
Vroeger schreef je Troela haar naam met twee ellen: Troella dus. Omdat ze in Spanje woont
- eigenlijk woont ze in een autonoom gebied van Spanje dat Catalonië heet - begonnen mensen haar naam ook op zijn Spaans uit te spreken. Het arme mens heet dan 'Troelja' en dáár heeft ze nee tegen gezegd. Ze is wel een echte Troel maar heeft de pest aan het woord 'Ja'. Zo zit ze nou eenmaal in elkaar. Na een tijdje héél diep nadenken heeft ze één el laten vallen.
De Minister van Onderwijs heeft haar direct de 'Prijs van de Bond van Nederlandstalige Hexen' gegeven. Mevrouw de Minister verdedigt de Nederlandse taal overal ter wereld te vuur en te zwaard. Daarvoor wordt zij ook onderhouden door zoveel Nederlanders die haar taal spreken.
En als Mvrouw de Minister ooit ergens een klein steekje of (en dat is maar één keer gebeurd) een heel breiboek laat vallen is dat jammer maar helaas...en niets meer.
Onze Troela verblijft nog steeds in Spanje / Catalonië. In een van de torens van het Kasteel van Torroella de Montgrí woont ze en heeft het er helemaal naar haar zin. Ze voelt zich het best op haar gemak waar mensen haar mogen maar hun door iedere inwoner en inwoonster geliefde hex gewoon wat laten aanklutteren. Ze wil ook niks meer weten van dat zo vreemde woord Troelja...
Veel Catalaanse mensen zijn al eeuwen bezig met het plan een grens rond Catalonië te maken. Zoiets is Troela nou gewoon een biet...of twee tot drie krootjes. Wie begint er nu nog grenzen te trekken in ons Werelddorp dat de Planeet Aarde is geworden ?. Is het al niet erg genoeg met die Islamitische heikneuters te leven en die tijdens de Ramadan te zien flauwvallen ?. Troela heeft dat vaak gezien en ook mijn eigen vrouw staat stomverbaasd te kijken naar zulke martelingen die een debiele profeet zo'n veertien eeuwen geleden heeft bedacht tijdens een van zijn intussen aan iedereen - behalve aan zijn navolgers en navolgsters - bekende aanvallen van waanzin.
Troela woont dus nog steeds in een van de torens van het Kasteel op de Grijze Berg. Ik heb even vergeten te laten weten wat 'Torroella de Montgrí' waarschijnlijk betekent. Daar gaan we dan: het betekent: 'Kleine toren van de Grijze Berg'. Ze heeft er een heel mooi uitzicht. En ze houdt zich aan haar oude gewoonten. 's-Morgens pakt ze om precies tien over negen (dus: 9.10 uur) haar intussen helemaal nieuwe bezem. Deze bijzondere bezem heeft nu ook een gas- en rempedaal en een hele hoop andere eenvoudige maar goed en gemakkelijk te bedienen en goed bruikbare snufjes.
Ze maakt dan een fijne tocht over de streek die ik eerder beschreven heb: de Baix Empordà (spreek uit: 'basj empoerdá' weet je nog ?). Ze begint op de Zuid Westelijke toren. Als je op het strand van Estartit (spreek uit: 'estartiet) ligt te niksen - en daar wordt het strand door bijna iedereen voor gebruikt - kun je het Kasteel met een kleine verrekijker nog zien. Na een kleine tocht landt ze om half tien (9.30 uur) op de Zuidoostelijke toren die je vanaf het strand óók kunt zien.
Maar het komt ook wel eens voor dat ze onderweg haar Kluts kwijt raakt. Ze is dan nog veel te slaperig om dat Ding te gaan zoeken. In zo'n geval landt ze gewoon op de binnenplaats van het Kasteel zonder haar Kluts. Die vindt ze op een andere dag wel weer eens terug. Zonder Kluts een tijdje rondvliegen gaat ook heel lekker. Helaas slaapt ze 's-morgens wel eens door het alarm heen. Dat alarm wordt gegeven door een ekster met wie ze een goede afspraak heeft gemaakt.
De ekster staat bekend als een handige gapper van alles wat blinkt. In Spanje is een van de fijne dingen die de hele dag staan te blinken: de Zon. Troela slaapt nog wel maar niet meer zoveel.
Er wordt gezegd dat je na je veertigste jaar telkens wat minder gaat slapen. Dat mag waar zijn, maar als je zoals Troela 417 jaar oud bent gaat een regel in die door de Koninklijke Bond van Slaap-meters is vastgelegd. Als je ouder dan 400 jaar bent worden er 400 jaar van je leeftijd afgetrokken. Ze slaapt dus als een meisje van 17 en dat is best fijn. Soms snurkt ze een beetje maar ze is voorzichtig geworden omdat de toren dan begint te trillen.
Op een dag heel vroeg in de Lente heeft een grote groep kinderen naar de Toren van Troela staan kijken. Ze begonnen met dat kijken om half negen 's-morgens. Maar er gebeurde niks. Troela was helemaal niet te zien en haar bezem stond nog geparkeerd bij de uitgang van haar appartement. Er is nogal wat veranderd in de laatste jaren. Vroeger kon je op dat eerste rondje vliegen op de bezem je horloge gelijk zetten maar dat is nu mooi afgelopen. Het is eigenlijk een beetje gokken geworden. Maar kinderen hebben nog geen verstand van gokken en bovendien: wie gaat dat betalen want wie heeft zoveel geld ?
Zélf heb ik Troela een paar keer gezien en lekker met haar bijgekletst. Meestal ging dat in het geniep want ze houdt niet zo van herrie en mensen rond zich heen. Ze vertelde me dat haar dochter Torowelja het goed maakt. Ze woont nog steeds bij Estartito in zijn boot. Die ligt in de haven van Estartit maar als het te koud wordt gaat hij naar een klein huisje in het centrum.
Daar woont een familie bij wie hij altijd welkom is. Soms vertelt hij daar heel spannende verhalen over wat gebeurde tijdens zijn vele tochten over de hele aarde.
Eindelijk weet ik nou ook wanneer Torowelja geboren is: in 1682 AD/CE. Het doet er voor een heks eigenlijk geen ene bal toe maar ik dacht dat je het leuk zou vinden om dat even te weten.
In zestienhonderd-tweeëntachtig jaar dus, dat zijn liefst achtentwintig (28) letters !
Troelita is de dochter van Torowelja en dus de kleidochter van Troela. Ze woont nog steeds in een van de torens van het kasteel. Ik wil haar toch eens vragen hoe oud ze nou is maar dan moet je héél voorzichtig zijn. Vooral als een vrouw tegen de honderd loopt kun je het beter helemaal niet vragen. Een vraag naar de leeftijd van een vrouw is gewoon linke soep met een geurtje...
Branine en ook Pasthur komen regelmatig op bezoek. De vierde toren van het Kasteel is een gastentoren. Hij wordt gebruikt door Estartito en Torowelja. Soms komen ook Pimmetje Postduif of Appie Albatros even op bezoek. Norelca Latominunen, de Voorzitster van de Finse Vakbond voor Heksen en Tovenaars is nog nooit in het Kasteel geweest. Piet Pradoella en zijn familie komen binnenkort voor een paar dagen logeren. Dat vindt onze Troela geweldig fijn.
Ook de Arabische tovenaar Ik-Bakr-Lekr heeft beloofd dat hij komt logeren. Maar eerst moet het wat rustiger worden in zijn land. Estartullius, de vader van Estartito, heeft zijn plannen moeten veranderen. De voorschriften van het luchtverkeer zijn een paar maanden geleden drastisch aangepast. Nu moet hij een ander Vliegend Tapijt (V.T.) kopen Hij is stand en land af aan het zoeken naar een tweede-hands exemplaar want hij heeft niet genoeg pegulanten.
Estartito heeft wel geprobeerd een tweede hands vliegend tapijt voor zijn vader tevoorschijn te toveren. Hij heeft werkelijk de helft van zijn bijna eindeloze hoeveelheid toverspreuken gebruikt maar er gebeurde gewoon helemaal niks. Met een miezerig derde-hands wand-kleedje waar ook nog vlekken in zitten of een stinkende theedoek, dat gaat nog wel. Maar zo'n lekker dik Smyrna-tapijt van drie bij vier meter: ho maar. En juist voor zijn vader Estartullius kan hij niet aan een behoorlijk vliegend tapijt komen. Hij zou er wel om kunnen huilen als een kind...
Over de nog steeds vrolijk snurkende Friethelm van 199 1/2 centimeter lang vertel ik je later of schrijf het op. Zoals die de beest is gaan uithangen ! Friethelm zijn vader heeft de laatste jaren veel teveel werk gehad. Dat komt ervan als je Friedenmacher heet en ook nog op het einde van de mooie maar ook moeilijke 20e eeuw met heel wat oorlogen leeft.
Professor Friemelkruid maakt het goed en studeert zich rot. En dan heb ik nog een hele serie mensen vergeten die allemaal in de eerste boeken verschijnen. Rauric de Onstuimige bij voorbeeld en niet te vergeten zijn ouders: Rialta Raadmaar en Paolo Hagedos. Laat ik ook even die schattige Nikolientje Nikkerbokker noemen, een goede vriendin van Rauric en zijn familie. Wil je ook nog weten of de Finse trolletjes en die lekkere maar wat slijmerige Viking-spinnen met hun hoog opgezette zeilen weer tevoorschijn zullen komen ? Dat weet ik nog niet en ik kan het je dus ook niet vertellen. Voorlopig begin ik maar eens aan het tweede hoofdstuk
EINDE VAN HET EERSTE HOOFDSTUK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten